کد مطلب:329775 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:164
دستور به سیاه پوش کردن محمل ها
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
برای رفتن اهل بیت (ع ) به مدینه ، همه نوع امكانات تهیه شد: محملهای زرین ؛ لباسهای تجملاتی و رنگین ؛ اسبها و وسایل سواری ؛ توشه راه برای اهل بیت (ع ) و ماءموران محافظ، كه سیصد و به روایتی پانصد نفر بودند؛ و هر نوع امكانات دیگری كه لازم بود تام آنها به دستور یزید آماده شد و مسئولیت تمام آنها را به عهده ((عمرو بن خالد قریشی )) و بنابر روایتی ، به عهده ((نعمان بن بشیر)) كه از صحابه رسول خدا (ص ) و معروف به صلاح و خوبی بود گذاشت ، و دستور داد با كمال احترام و به هر نحو كه خود آنان می پسندند با ایشان رفتار كنند، تا به مدینه برسند.
همه چیز آماده بود. فقط منتظر بودند كه اهل بیت (ع ) بر محملها سوار شوند تا كاروان حركت نماید.
نخست امام زین العابدین (ع ) از منزل بیرون آمد، آن گاه اجازه فرمود اهل بیت بیرون آیند و سوار شوند. زینب (س ) بلند شد، سایر زنان نیز به پیروی از او بلند شده ، از خانه بیرون آمدند. زنان آل ابی سفیان ، دختران یزید و سایر زنان و دختران مربوطه با گریه و اشك تا در كاخ دارالاماره از ایشان بدرقه كردند.
پس از وداع و خداحافظی با آنان ، زینب (س ) نزدیك كاروان آمد. همین كه چشمش به آن محملهای تجملاتی افتاد كه با پارچه های زربافت و رنگین پوشیده شده بودند، به یكی از كنیزان همراه خود فرمود: ((به نعمان بن بشیر بگو این محملها را سیاه پوش كن تا مردم بدانند ما عزادار اولاد زهرا هستیم )).
منظور زینب (س ) از این دستور این بود كه نشان عزا و سوگواری همه جا و برای همه كس معلوم باشد. آن روز كه حسین (ع ) را كشتند به تمام شهرها و روستاها تبریك گفتند و جشن گرفتند، امروز هم كه پیام آور خون شهیدان مسئولیت دفاع از خون آنها را به عهده گرفته است ، باید در هر جا كه می رسد آن تبلیغات شوم و مسموم كننده را خنثی نماید.
نعمان بن بشیر امر زینب بزرگ را اطاعت كرد، تمام محملها با پارچه های سیاه كه نشان سوگ و عزا بود، پوشانده شد.
همین كه خواستند سوار شدند زینب (س ) روزی را كه از مدینه بیرون آمدند و رجال و مردانی را كه همراهشان بودند و هم اكنون جایشان خالی بود، به یاد آورد تمام زنان و كودكان با ناله و شیون و با چشم گریان هر كدام به زبانی سوگواری می كردند از میان مردم كه برای بدرقه و خداحافظی آمده بودند، عبور كرده و از دروازه شام بیرون رفتند...
شام غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود
وقت رفتن شام را شام غریبان كرد و رفت
در بین راه به هر منزلی كه می رسید به حسب مناسبتها مجلس سوگواری تشكیل می داد و ظلم و ستم هیاءت حاكمه ، و مظلومیت اهل بیت (ع ) را برای مردم توضیح می داد، تا به مدینه رسیدند(175)
برای رفتن اهل بیت (ع ) به مدینه ، همه نوع امكانات تهیه شد: محملهای زرین ؛ لباسهای تجملاتی و رنگین ؛ اسبها و وسایل سواری ؛ توشه راه برای اهل بیت (ع ) و ماءموران محافظ، كه سیصد و به روایتی پانصد نفر بودند؛ و هر نوع امكانات دیگری كه لازم بود تام آنها به دستور یزید آماده شد و مسئولیت تمام آنها را به عهده ((عمرو بن خالد قریشی )) و بنابر روایتی ، به عهده ((نعمان بن بشیر)) كه از صحابه رسول خدا (ص ) و معروف به صلاح و خوبی بود گذاشت ، و دستور داد با كمال احترام و به هر نحو كه خود آنان می پسندند با ایشان رفتار كنند، تا به مدینه برسند.
همه چیز آماده بود. فقط منتظر بودند كه اهل بیت (ع ) بر محملها سوار شوند تا كاروان حركت نماید.
نخست امام زین العابدین (ع ) از منزل بیرون آمد، آن گاه اجازه فرمود اهل بیت بیرون آیند و سوار شوند. زینب (س ) بلند شد، سایر زنان نیز به پیروی از او بلند شده ، از خانه بیرون آمدند. زنان آل ابی سفیان ، دختران یزید و سایر زنان و دختران مربوطه با گریه و اشك تا در كاخ دارالاماره از ایشان بدرقه كردند.
پس از وداع و خداحافظی با آنان ، زینب (س ) نزدیك كاروان آمد. همین كه چشمش به آن محملهای تجملاتی افتاد كه با پارچه های زربافت و رنگین پوشیده شده بودند، به یكی از كنیزان همراه خود فرمود: ((به نعمان بن بشیر بگو این محملها را سیاه پوش كن تا مردم بدانند ما عزادار اولاد زهرا هستیم )).
منظور زینب (س ) از این دستور این بود كه نشان عزا و سوگواری همه جا و برای همه كس معلوم باشد. آن روز كه حسین (ع ) را كشتند به تمام شهرها و روستاها تبریك گفتند و جشن گرفتند، امروز هم كه پیام آور خون شهیدان مسئولیت دفاع از خون آنها را به عهده گرفته است ، باید در هر جا كه می رسد آن تبلیغات شوم و مسموم كننده را خنثی نماید.
نعمان بن بشیر امر زینب بزرگ را اطاعت كرد، تمام محملها با پارچه های سیاه كه نشان سوگ و عزا بود، پوشانده شد.
همین كه خواستند سوار شدند زینب (س ) روزی را كه از مدینه بیرون آمدند و رجال و مردانی را كه همراهشان بودند و هم اكنون جایشان خالی بود، به یاد آورد تمام زنان و كودكان با ناله و شیون و با چشم گریان هر كدام به زبانی سوگواری می كردند از میان مردم كه برای بدرقه و خداحافظی آمده بودند، عبور كرده و از دروازه شام بیرون رفتند...
شام غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود
وقت رفتن شام را شام غریبان كرد و رفت
در بین راه به هر منزلی كه می رسید به حسب مناسبتها مجلس سوگواری تشكیل می داد و ظلم و ستم هیاءت حاكمه ، و مظلومیت اهل بیت (ع ) را برای مردم توضیح می داد، تا به مدینه رسیدند(175)
175-پيام آور كربلا، ص 190 تا 192.